کتاب دو آفتاب و دو ماه
اشعاری که در توصیف سرزمین «سامرا» و ستایش دو نور مقدس آن سروده شده گاه به طور مجزا به مدح و رثای دو امام مدفون در این منطقه اختصاص دارد و گاه به طور مشترک به مدح و رثای آنان در بین چهارده معصوم (ع) پرداخته است. گاهی نیز سامرا در بین اشعار، به عنوان مولد و موطن و محل غیبت حضرت مهدی (عج) مطرح بوده است.
گوشه ای از کتاب «مقدمه» …
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
یَا مَوْلاىَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَیْکَ وَعَلَىٰ آلِ بَیْتِکَ
من که با شمع بر آن خاطره عاطر گذرم
لطف ها می‌کنی, ای خاک درت, تاج سرم
ستایش , سزاوار خداوندی است که بنده شایسته ای چون شما را به سروری و مولایی انس و جان بر گزیده و ولایت خاندان شما را شرط ایمان به خویش خواند و سپاس او را که صبح و شام ما را پا نور معرفت و محبت شما خانواده روشنایی بخشید
ای مولای من ! چه رفیق شفیقی است توفیقی که از جانب شما مامور به رفاقت و مدارا باشد!
